گام پانزدهم :
نمایشنامه خوانی ونقد نمایشنامه
اطلاعات بیشتر راجع به نمایشنامه خوانی که به صورت روشنتر و جامع تر در کتاب کار ارائه شده است ؛به بچه ها آموزش داده شد.
تکلیف روز آینده:
حضور متن کامل نمایشنامه ها با بچه ها در کارگاه !!!
گام چهاردهم:
باز نگری و باز نویسی طرح نمایشنامه (تکمیل طرح)
در ادامه جلسه ی پیشین ضمن معطوف ساختن ذهنیات بچه ها به بررسی نمایشنامه های کلاسیک و برخی نمایشنامه های مدرن از آنها خواستم نظرات خود را راجع به ساختمان نمایشنامه و صحنه بندی این آثار ارائه کنند.
پس از آن صحنه هائی را که برای طرح نهائی نایشنامه خود در نظر گرفته اند؛ به صورت نوشتاری ارائه نمودند.
توصیه ما بر این است که این صحنه بندی ها بر اساس ساختمان ملودرام انجام گیرد.
به طور مثال:
نقطه اوج در کدام صحنه قرار گیرد؟
آیا نقطه اوج آغازگر باشد؟
نتیجه گیری و پایان نمایشنامه شما در کدام صحنه باشد هیجان بیشتری ایجاد می کند؟
کدام یک از اجزائ ساختمان ملودرام در نمایشنامه شما پررنگ تر است؟
و...
نتیجه: طرح های بچه ها در انطباق بیشتری با ساختمان ملو درام قرار گرفت.
گام:
تنظیم نهائی متن نمایشنامه
یک متن کامل که به نظر بچه ها موفق و کارآمد به نظر می رسید ؛ به طور کامل نمایشنامه خوانی کردیم.آنگاه بچه ها به بررسی ساختمان ملو درام ،عناصر نمایشی ونقاط قوت و ضعف آن پرداختند.
مباحث مورد نقد در این نمایشنامه از این قرار بود:
- ساختار ملودرام
- ارتباط نام نمایشنامه با موضوع آن
- اسامی شخصیت ها
- پیشنهاد برای شیوه اجرای این نمایشنامه
- میزان استفاده صحیح از علائم نگارشی در این نمایشنامه
و...
آنگاه بچه ها مباحث اخیر را با طرحهای خویش تعمیم دادند.
گام سیزدهم :
تقویت ساختمان نمایشنامه
امروز یک نکته جالب و کمی غیر منتظره پیش آمد:
همه بچه ها برای طرح نمایشنامه خود یک طرح نمایشی دیگر با همان موضوع و همان داستان اما با «موقعیت های جدید » نوشتند.
متوجه شدم که پرداختن به مونولوگ نویسی برای اشخاص نمایشنامه ،کمک شایانی به شناخت بیشتر و بالطبع آفرینش شخصیت های قویتر در طرح نمایشی شده است که این امر سبب گشته تا اشخاص نمایشنامه آنها به خلق تنش ها و رو یاروئی های نو بپردازند.
البته این موضوع همه آنها را نسبت به طرحهای قدیم وجدید یکدیگر به واکنش واداشته وقیاس وبث وتبادل نظر در میان آنها بالا گرفت.
مداخله ای در هیجانات آنها به خرج ندادم واز آنها خواستم برای طرح تغییر یافته دوستان خویش یک مخاطب باشند وموافقت ها و مخالفت های خود را با ذکر دلیل عنوان کنند.
نقد و تحلیل آنها از طرحهای یکدیگربا جزئی نگری قابل توجه ای همراه بود .
تکلیف :قرار شد بچه ها طرحهای خود را پس از نتیجه گیری و مشاوره با یکدیگر ؛ صحنه بندی کنند.
گام دوازدهم:
مونولوگ نویسی
امروز را با تمرین مونولوگ نویسی آغاز کردیم.بچه ها به بیان مونولوگ های شخصیت های خود پرداختند. از آنها خواستم تجربیات شخصی خود را چه دیداری و چه شنیداری ارائه کنند و بعد از آن ،آنها نا خودآگاه به بازگویی نقش مونولوگ در زندگی هر شخصیت ، چه در زندگی واقعی و چه ساخته ذهن ؛ پرداختند.
نظرات ها به این شرح می باشد:
1- با مونولوگ ، فکرها، آرزوها و احساساتی را که در خلوت خود داریم ؛ بیان می کنیم.
2- در تک گوئی ها به خاطرات و ناخوداگاه خویش مراجعت می کنیم.
3- با ایجاد در گیری ذهنی بین شخصیت ها راجع به یک موضوع خاص، آنها را در تنش ها و موقعیت های جدید و تاثیر گذار نمایشی قرار می دهیم.
4- خیالات اشخاص نمایش را پرورش می دهیم.
5- همذات پنداری میان نمایشنامه نویس با اشخاص نمایش و آنگاه مخاطب نمایشنامه تقویت می شود.
که بدین وسیله یکی از ملزومات تئاتر را ایجاد کرده و به کارگردانی نمایشنامه خویش کمک کرده ایم.
و...
در پایان جلسه امروز، تک گوئی های اشخاص نمایشنامه بچه ها در برخی موقعیت ها با نمایش خلاق اجرا شد.
سطح دوم کتاب کار کارگاه نمایشنامه نویسی
دومین سطح از کارگاه نمایشنامه نویسی نوجوانان را در حالی آغاز می کنیم که بالاخره بنده وسایر اعضاء کارگاه یک به یک از تعطیلات تابستانی بازگشته ایم : تازه نفس ، پر شور.
غیبت ما را ببخشید و همچنان با ما باشید.
گام یازدهم :
نگارش نمایشنامه ( نقطه شروع )
مبحث امروز را با خواندن نمایشنامه « پرندگان دیگر نمی خوانند » اثر «مری کایس کاکس » آغاز نمودیم.